De waarde van EISA awards
Ik hou al een enkele jaren een lijstje bij, maar je kunt het ook nog gewoon opzoeken op internet wie welke prijzen wint. Ik hou wel van cijfertjes en statistieken. Ik begin echter na een paar jaar een Excel sheet te hebben bij gehouden vreemde verbanden te leggen en dingen waar te nemen. Het hoge woord moet er dus maar eens uit. Ik zeg niet dat ik gelijk heb, ik kan niets aantonen of bewijzen (al hoewel), maar… ach lees zelf maar.
Het is logisch dat ieder jaar Canon en Nikon een Eisa awards winnen. Ze zijn de grootste fabrikanten en maken de meeste nieuwe producten en hebben het meeste geld voor product vernieuwingen. In 2007 won Nikon even geen enkele Award omdat Tipa ( een concurrent wat betreft het geven van awards) Nikon teveel awards had gegeven. De toenmalige Japanse General Manager van Nikon ( was net gepromoveerd en wilde even laten zien wie hij was) had een beetje lopen bluffen tegen Eisa award leden, tijdens een etentje, en zo kon het gebeuren dat Nikon dat jaar als straf geen enkele Eisa award kreeg. Ja, dan moet je maar niet bluffen. Eigen schuld dikke bult. Het jaar erna kreeg Nikon er 2 en Canon uiteraard ook. Hoezo uiteraard? Komt nog de uitleg.
Tot 2006 kregen Sigma en Tamron, beiden geen grootmachten in fotoland, om het jaar een Eisa award. Na 2006 werd deze traditie doorbroken en sindsdien krijgen ze beiden ieder jaar een Eisa award. De twee merken hebben het moeilijk. En de buit moet eerlijk verdeeld worden. De twee kleine Davids moeten opknopen tegen de Goliaths (Canon en Nikon) dus de twee Davids kun wel een steuntje in de rug gebruiken. En eigenlijk nog mee eens ook. De spoeling is al zo dun, laat het niet nog dunner worden. Concurrentie is namelijk goed.
In 2011 won Tamron in de categorie zoom lens. Deze categorie bestaat al jaren. Canon won met een objectief in de categorie professional lens, ook terecht want de 70-300 van Canon is zeker een goede lens te noemen. Maar lieve hemel mannen, wat doen we dit jaar met Sigma? Die moeten ook een award hebben. Maar we hebben geen categorieën meer. Nou als we daar nu eens European lens van maken? Nog niet eerder is deze categorie zichtbaar geweest maar nu wel. Zo probleem opgelost! Beide fabrikanten weer blij.
Casio moeten we ook weer iets mee doen jongens dit jaar. Oh ja wat dan? Nou die vechten voor hun laatste bestaansrecht als camera fabrikant en ze brengen inmiddels al 6 jaar niets vernieuwends meer uit. En de marketing centen en advertentie budgetten die uit Duitsland komen zijn niet verkeerd. Het Franse blad stemt tegen. Casio heeft nog nooit bij ze geadverteerd, Dus waarom zouden ze Casio een award geven. In Frankrijk hebben ze er geen enkel belang bij. Casio Frankrijk doet alleen maar aan grijze im- en export. Niet echt een prijs waard. Maar in ander landen is het anders en dus krijgt Casio met de nietszeggende EX-ZR 100 toch ook een prijs. De eerste de beste Fuji compact camera is beter, maar dat maakt niet uit.
Fuji wint geheel terecht een prijs. De FinePix X100 is echt een unieke camera te noemen en echt héél erg goed. Vernieuwend niet, maar de X100 zet wel een nieuw niveau qua kwaliteit neer. Fuji is ook een relatief kleine fabrikant en wint sinds 2007 jaarlijks een Eisa award. Fuji is echt vernieuwend en heeft fantastisch nieuwe technieken nog ongebruikt op de plank liggen. Ze hebben helaas de centen niet om het commercieel te maken. Dus elke Eisa award die Fuji wint juich ik toe. In de hoop dat Fuji nog een keer echt kan gaan doorbreken. Nu blijven ze in de wurgende greep van Canon en Nikon klem zitten.
Want in principe kan Fuji veel betere camera’s maken dan Canon en Nikon. Ze hebben betere beeldsensoren ontwikkeld en veel meer verstand van kleuren. Canon en Nikon zijn glasboeren, die ook nog toevallig camera’s maken. Die heb je namelijk nodig om glas te kunnen verkopen. Zo simpel is het.
De Eisa award voor de canon 600D is een lachertje dit jaar. De Nikon D5100 is echt veel beter. Nikon had al een prijs op zak voor de D7000 en dus moest Canon ook wel een prijs winnen met een camera. De Canon mannen kun je niet zomaar passeren! Oh, hoezo niet? Dat er een award gewonnen dient te worden met een instap camera is wel sneu voor Canon, maar eigenlijk ook wel logisch. Canon komt tegenwoordig alleen nog maar met camera’s uit die minder zijn of kunnen dan de voorganger. Ja dan eindig je vanzelf met het winnen van awards aan de onderkant. Oorzaak en gevolg.
Panasonic krijgt dit jaar ook weer een award. Ze stoppen de laatste 4 jaren zo ongelofelijk veel geld in hun marketing die wil je als adverteerder ook al niet in je blad missen. Panasonic is toch minimaal goed voor een pagina per maand.
Oeps…. Nu floept het er zomaar opeens uit. Ik wist het de hele tijd voor me te houden en nu type ik het zomaar ineens op papier. 50 x gemiddeld 3000 euro per pagina per maand. Vermenigvuldigd met 12 maanden is een adverteer budget (print)van 1.8 miljoen euro per jaar voor Europa. Dat is wel een award waard. Per blad is dit toch 36.000 euro per jaar. Dat zijn leuke adverteerders.
Adverteren en marketing geld. En dan moet ook nog als redacteur van een tijdschrift moeten neutraal oordelen over welk product het beste is? Dat is moeilijk kiezen. Ik denk haast een onmogelijke keuze. De spoeling in het aantal fabrikanten in fotoland is dun geworden. Waar er in de hoogtij dagen er nog meer dan 60 camera fabrikanten waren zijn het er nu niet meer dan 10. Tien adverteerders en dat is het. Waarvan er zeker vier niet genoeg geld hebben om te kunnen adverteren. Dan moet je op de resterende zes dus heel zuinig zijn. Waaronder Sony. Ook ieder jaar goed voor minimaal twee awards. Dit jaar toevallig maar één. Sinds 2006 echter twee per jaar. Dat is best knap als je niet de beste camera’s en objectieven bouwt. De gewonnen awards zullen misschien gebaseerd zijn op andere sentimenten, maar zeker niet op de sensationele kwaliteiten van de Sony spullen.
Hoe moet je als redacteur van een foto tijdschrift rationeel oordelen over producten als er ook advertenties aan verbonden zijn? Awards uitdelen die direct geld terug opleveren in de vorm van advertenties. Dan kun je nooit onpartijdig zijn. Logisch en begrijpelijk, ik snap het echt wel, de kachel moet blijven roken. Ik zou hetzelfde doen. Ook al hebben de heren die wikken, wegen en meten een goede fotografische productkennis, ze zijn niet onafhankelijk. Alleen onafhankelijke mensen met geen enkele financieel binding zouden dit werk mogen doen. We hebben recentelijk en frequent in het zakenleven en met name in het bankwezen kunnen zien waar dit toe kan leiden. Wat er gebeurd als je bij een te nemen beslissing ook aan je eigen portemonnaie denkt. Nu is de fotowereld niet te vergelijken met de financiële wereld, de resultaten zijn minder funest, maar het is niet goed.
Het maakt de waarde van Eias awards veel minder waard dan dat het lijkt. Ik zou er haast een woordspeling op loslaten: “voor wat het waard is”. Neem de Eisa awards niet te serieus, dat doen de redacteuren van de vijftig fotobladen zelf namelijk ook niet. En zowel, dan om de verkeerde redenen.